به گزارش خبرنگاران گروه فرهنگ، هنر و رسانه گزارش خبر، سال ۱۴۰۲ سال به سوگ نشستن‌های ناگهانی و از دست دادن‌های بی شمار بود. هنرمندانی که یک به یک دنیا را ترک کردند و رفتند و حالا باید در قاب عکس‌ها، در تصاویر و یا در فیلم‌ها و سریال‌ها پیدایشان کنیم.
هنرمندان خوش ذوق و بامحبتی همچون محمود حق شناس که بسیاری از خاطرات ما را رقم زدند و ساختند.
دوستان و آشنایان می گفتند که با محمود حق شناس کودکی‌هایمان را زندگی کردیم، لبخندها و اشک‌هایمان را شریک شدیم.
چهره‌ای که سالیان سال در حوزه هنر تئاتر، خطاطی، مداحی و ... روزها و شب‌هایی را با آنها سپری کرده‌ایم و حالا تصاویری که عمری خاطرات کوچک و بزرگ ما را ساختند در اذهان باقی خواهد ماند و در پایان باید گفت؛ «الهی رِضاً بِرِِضِاکَ، صََبراً عَلی قَضائِک یا رََبََََّ به لا الهَ سِواکَ...»
خدایا!
راضی به رضای تو هستم
و در برابر قضای تو صبر می کنم.
